آبی سرولین یک رنگدانه معدنی غیر آلی به شماره PB35 و یک رنگ محبوب برای نقاشی آسمان آبی است. رنگدانه ای سرد، روشن و نیمه مات با ته رنگ سبز که به نور یا مواد شیمیایی واکنش نشان نمی دهد و آن را به یک رنگدانه پایدار و ارزشمند در پالت هنرمندان تبدیل می کند. Cerulean از طریق اختراع Cobalt Blue کشف شد و برای بیش از پنج دهه به طور گسترده در دسترس هنرمندان نبود و وقتی وارد بازار شد، هزینه قابل توجهی داشت. این رنگ در سال ۱۹۹۹ بعنوان رنگ هزاره از طرف پنتون انتخاب شد.
تاریخچه رنگدانه آبی سرولین
از یک آبی به آبی دیگر!
شیمیدان فرانسوی لوئی ژاک تنارد LJ Thénard در سال ۱۸۰۲ آبی کبالت را بر اساس رنگ آبی مورد استفاده در ظروف چینی کشف کرد. تنها چند سال بعد، در سال ۱۸۰۵، شیمیدان سوئیسی، آلبرشت هوپفنر Albrecht Höpfner ، آبی سرولین را از قلع، نمک و سیلیس با کلسینه کردن قلع، نمک و سیلیس، با سولفات کبالت ایجاد کرد که منجر به یک رنگدانه معدنی مصنوعی شد. گفته می شود رنگدانه های آبی کبالت از بادوام ترین رنگدانه های آبی موجود هستند. آنها پایداری حرارتی و شیمیائی عالی دارند و می توانند در محیط های شیمیائی فعال بدون محو شدن رنگ استفاده شوند. با این حال، ۵۵ سال طول کشید تا این رنگدانه به صورت تجاری در دسترس قرار گیرد، زمانی که جورج رونی George Rowney، رنگ کار انگلیسی، آبی سرولین را با نام «کورولئوم» به بازار عرضه کرد.
نامگذاری رنگ
کلمه cerulean از لاتین caeruleus به معنی caelum آبی رودخانه تیره گرفته شده است – که به نوبه خود احتمالاً از caelulum گرفته شده است که به بهشت یا آسمان ترجمه می شود. Leatrice Eiseman، مدیر اجرایی موسسه رنگ پنتون می‌گوید: «نگاه کردن به آسمان آبی حس آرامش را به روح انسان می‌بخشد. آبی آسمانی به عنوان رنگی خاموش و آرام در روان ما نقش بسته است و ما را به یاد زیبائی ساحل، آب دریاها و تداعی‌هایی آرامش بخش می‌اندازد.»
آبی سرولین در گذر زمان
آبی سرولین به سرعت توسط هنرمندان، به ویژه امپرسیونیست ها در نقاشی های رنگ روغن پذیرفته شد. هنرمند امپرسیونیست پیسارو ادعا کرد که رنگ‌های قدیمی و کسل‌کننده «خاکی» را از پالت خود حذف کرده است و کلود مونه ترکیبات پیچیده رنگی خود را با استفاده از رنگدانه‌های روشن و جدید ساخت. نقاشی مونه با عنوان ایستگاه سن لازار La Gare Saint-Lazare (1877) یک نمونه شناخته شده است – آسمان آن با دود درخشان سرولایی که تقریباً مانند ابرها در سراسر صحنه مه آلود عمل می کند، تحسین شده است. از آنجایی که Cerulean Blue به عنوان رنگ مصنوعی در تیوبها در دسترس بود، حمل و نقل آن برای نقاشان در هوای آزاد آسان بود.
آبی سرولین در نمایش جلوه‌های دریا و آسمان نقاشان پوینتیالیسم مانند “پل سینیاک” و در لباس فیگورهای نقاشی ادوارد مانه با عنوان کافه کنسرت “The café concert” در سال ۱۸۷۸ و نقاشی روز تابستانی اثر برت موریسو به سال ۱۸۷۹دیده می‌شود.
در فرهنگ عامه در قرن بیست و یکم آبی سرولین به طور غیرمنتظره ای بخشی از یک نظریه رنگ شد. در فیلم «شیطان پرادا می‌پوشد» محصول سال ۲۰۰۶، آبی سرولین سایه‌ای است که شخصیت اندی، دستیار تحریریه مد، پوشیده است و اصرار دارد که هیچ تلاشی برای پیروی از روندها نمی‌کند.
سازنده رنگدانه Winsor & Newton می نویسد: «آبی سرولین در اواخر قرن نوزدهم به سرعت به یک رنگدانه اصلی برای آبرنگ کاران و نقاشان رنگ روغن تبدیل شد. انقلاب صنعتی به خوبی در جریان بود و نقاشان از رنگدانه های مصنوعی جدید برای گسترش پالت خود استقبال کردند. آبی سرولین توسط امپرسیونیست ها پذیرفته شد و می توان آن را در آسمان La Gare Saint-Lazare مونه در سال ۱۸۷۷ یافت. آبی سرولین یک رنگ ایده آل برای هنرمندان منظره است. این یک رنگدانه خالص است که به خوبی با رنگ های دیگر ترکیب می شود و تنوع رنگ در روغن، آبرنگ و اکریلیک موجود است.»
ویژگی های رنگدانه
همه رنگدانه های آبی کبالت از نظر شیمیایی بی اثر و کاملا نامحلول هستند، قدرت پوشانندگی خوب و پایداری حرارتی عالی دارند و مقاومت زیادی در برابر نور و آب و هوا از خود نشان می دهند. بدلیل داشتن ذرات تجزیه ناپذیراین رنگ مات و غیرشفاف با قدرت رنگ‌دهی متوسط است. هنگامی که خشک می شود، سبک تر و کمتر اشباع به نظر می رسد. با وجود اینکه ذرات رنگدانه بسیار ریز هستند، لخته می شوند و ظاهری دانه دار در آبرنگ ایجاد می کنند.
تولید PB35 گران است و آن را به یک رنگ سری ۳ در همه طیف های آبی تبدیل می کند. این رنگدانه به راحتی قابل پخش است، برای پراکندگی نیازی به آسیاب ندارد و به سادگی می توان با استفاده از اکثر تجهیزات آزمایشگاهی و تولیدی آن را هم زد تا پراکندگی کامل حاصل شود.
رنگ آبی سرولین تیرگی یا غنای آبی کبالت را ندارد. استفاده از آن در نقاشی آبرنگ به دلیل گچی بودن در رنگ آمیزی ها توصیه نمی شود. بصورت رنگ روغنی، به ویژه برای نقاشان منظره برای آسمان ارزشمند بود. در سال ۱۸۸۷ نویسنده نشریه Winsor & Newton بسیار مشتاق این رنگدانه بود. او می‌گوید: «در نور روز به رنگ آبی مایل به سبز، مایل به خاکستری با عمق یا غنای رنگ کم است. برای ایجاد یک اثر گچی مناسب است، و به عبارت دیگر برای رنگ آمیزی خنثی مناسب می باشد. »
آبی سرولین هم در رنگ روغن و هم در آبرنگ استفاده می شود، پوشش خوبی دارد اما لکه پذیری متوسطی دارد. نسبت به سایر آبی های کبالت کمتر از اثرات متامریک (تطبیق طیف رنگی) رنج می برد. آبی سرولین سمی در نظر گرفته نمی شود و در طول تجربه چندین ساله استفاده از رنگدانه های آبی کبالت هیچ موردی از سمی بودن آن گزارش نشده است. با این حال، برای جلوگیری از استنشاق گرد و غبار باید مراقب رنگدانه پودر خشک باشید. رنگدانه را می توان به صورت مکانیکی از پساب ها حذف کرد. در محل های تخلیه کنترل شده، هیچ فلز سنگین محلول در آب آزاد نمی شود.
تفاوت در نحوه آسیاب و مخلوط شدن رنگدانه می تواند به تفاوت های قابل توجهی در ظاهر آن منجر شود. آبی سرولین مقدار نسبتاً بالایی روغن را جذب می کند. (حدود ۵۵ تا ۶۵ گرم روغن بذر کتان در هر ۱۰۰ گرم رنگدانه برای ایجاد خمیر). در برخی از متون اشاره شده است که این رنگدانه به عنوان آبرنگ بهتر از رنگ روغن عمل می کند و به همین دلیل در میان رنگ های برپایه آب از محبوبیت بالایی در بین هنرمندان برخوردار است.
رنگدانه محبوب هنرمندان
Cerulean Blue هنوز هم یک رنگدانه گران قیمت است، و در حال حاضر به همان اندازه محبوب است که اولین بار معرفی شد. به ویژه برای پرتره استفاده زیادی دارد. آبی سرولین وقتی با رنگ‌های دیگر ترکیب می‌شود، قدرت آن بسیار ضعیف‌تر از حالت خالص آن می‌شود. اما این رنگدانه در پالت شما، گزینه های زیادی برای ایجاد جلوه های جوی ظریف برای آسمان، دریا، مَد و فضای بالای آن در اختیار شما قرار می دهد.
منابع:
https://www.naturalpigments.com/cerulean-blue-pigment.html
https://www.lomography.com/magazine/338989-color-chronicles-cerulean-is-the-sky
https://m.blog.naver.com/PostView.naver?isHttpsRedirect=true&blogId=cbh3cbh3&logNo=221962299255
