قرمز اکر (اخرایی)

خانواده رنگ های اکر از قدیمی ترین رنگدانه های استفاده شده توسط بشر می باشند. رنگدانه قرمز اکر احتمالاً اولین رنگدانه ای است که توسط انسان استفاده شده است. می توان آن را در سطح جهان در قاره آمریکا، آفریقا، اروپا، ژاپن و به ویژه در نیمکره جنوبی و در نقاشی های ماقبل تاریخ بر روی دیواره غارها تا نقاشی های روی بوم ها و دیگر آثار هنری در قرون وسطی و بعد از آن یافت. رنگ اصلی قرمز اکر طبیعی از  هماتیت  (∝-Fe _۲ O _۳ )تشکیل شده است. برای همین در دسته رنگدانه های معدنی و خاکی طبقه بندی می شود. اصطلاح قرمز اکر (اخرایی) یا خاک قرمز انواع مختلفی از رنگدانه های اکسید آهن مانند قرمز ونیزی، قرمز مارس، قرمز انگلیسی، قرمز هندی و سیه نا را توصیف می کند.

نامگذاری قرمز اکر

پل پتیت، استاد باستان شناسی پارینه سنگی در دانشگاه دورهام در بریتانیا، گفت: اکر (تلفظ OAK-er) خاک رس رنگدانه شده توسط هماتیت، یک کانی مایل به قرمز و حاوی آهن اکسید شده ، یعنی آهنی که با اکسیژن مخلوط شده است. هماتیت از کلمه یونانی هما Hemma  به معنی خون گرفته شده است. خود کلمه اکر Ochre از کلمه یونانی اکروس Ochros به معنای زرد کمرنگ گرفته شده است. (در واقع ریشه  این کلمه از فرانسوی قدیم  ocre  حدود ۱۳۰۰ میلادی و مستقیماً از لاتین قرون وسطی  ocra ، از لاتین  ochra ، از یونانی  khra ، از  khros  به معنای «زرد کم‌رنگ» می آید.)

تاریخچه قرمز اکر

باستان شناسان در زامیبیا شواهدی را کشف کرده اند که نشان می داد انسان های اولیه از رنگ برای اهداف زیبایی شناسی بسیار زودتر از آنچه که قبلاً تصور می شد استفاده کرده اند. رنگدانه‌ها و تجهیزات سنگ‌زنی رنگ که گمان می‌رود بین ۳۵۰.۰۰۰ تا ۴۰۰.۰۰۰ سال قدمت داشته باشند در غاری در رودخانه دوقلو، نزدیک لوزاکا، زامبیا گزارش شده است. بیش از ۳۰۰ تکه رنگدانه در منطقه کشف شده است. قرمز اکر در این منطقه دارای تکه‌های فلزی بازتابنده‌ای است که آن را درخشان می‌کند.

از دیگر شواهد استفاده انسان های باستانی از اکر در دوران پارینه سنگی، حدود ۲۸۵.۰۰۰ سال پیش، در یک مکان هومو ارکتوس به نام GnJh-03 در کنیا برمی گردد. در آنجا، باستان شناسان حدود ۷۰ قطعه اکر به وزن حدود ۱۱ پوند (۵ کیلوگرم) پیدا کردند.

پتیت می گوید ، با این حال، شواهد قانع‌کننده‌تر مربوط به حدود ۲۵۰.۰۰۰ سال پیش در محل اولیه نئاندرتال در Maastricht-Belvedere در هلند است. طبق یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences، در طول دهه ۱۹۸۰، باستان شناسان در هلند کنسانتره های کوچکی از کانی مایل به قرمز را پیدا کردند . پتیت گفت که نئاندرتال ها ممکن است اکر را پودر کرده و با آب مخلوط کرده باشند تا بتوانند پوست یا لباس خود را رنگ کنند.

باستان شناسان تعدادی دیگر از نقاشی های اکر نئاندرتال ها را در غارها پیدا کرده اند. اینها شامل الگوهای اثر انگشت خطی در La Pasiega، در شمال اسپانیا است. یک شابلون دست در مالتراویزو Maltravieso، در غرب مرکزی اسپانیا؛ و قندیل های قرمز رنگ در آردالس Ardales، در شمال اسپانیا که قبلاً سفید درخشان بودند – طبق مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ در مجله Science. لورنس استراوس، استاد ممتاز انسان‌شناسی در دانشگاه نیومکزیکو، گفت: با این حال، تاریخ‌گذاری اکر باستانی در اسپانیا ممکن است دقیق نباشد. استراوس گفت، در حالی که ممکن است نئاندرتال‌ها از اکر برای ایجاد خطوط و نقطه‌ها – یعنی نقاشی‌های غیر بازنمایی – استفاده کرده باشند، بحث‌انگیز است که آیا آنها واقعاً نقاشی‌های غار پیچیده‌ای مانند تصاویر حیوانات یا پیکره‌های انسان می‌ساختند؟

در سال ۲۰۰۸ باستان شناسان در غارهای بلومبوس در شرق کیپ تاون در آفریقای جنوبی مکان هایی را یافتند که در آنها ابزارهای نقاشی (کیت نقاشی) یافت شده اند. » این ابزارها که صرفاً از یک صدف و یک سنگ تشکیل شده بود، برای آسیاب و مخلوط کردن اکر با چربی استخوان استفاده می شد و ممکن است این کیت نقاشی متعلق به حدود ۱۰۰.۰۰۰ سال پیش باشد. مخلوط کردن این پودر با مایعی در صدف بزرگ دریایی، اولین رنگ قرمز اکر را به وجود می آورد. برای قلم نیز از انتهای یک استخوان کوچک برای کشیدن مقادیر کمی از رنگ بر روی پوست، اشیاء یا احتمالاً دیوارهای اطراف استفاده می شد که نشان دهنده برخی از اولین نشانه های تلاش انسان برای بیان اجتماعی است. تعلق و هویت، و آغاز نه فقط زبان بصری، بلکه خود زبان.

کیت رنگ قرمز اکری که اخیراً کشف شده است، در هاله ای از رمز و راز قرار دارد و مشخص نیست که چه هدفی داشته است. با این حال، طولانی‌ترین سنت نقاشی مستمر در جهان با استفاده از قرمز اکر متعلق به هنر بومی استرالیا و ارتباط مقدس آن با این سرزمین است. این نقاشی ها که جزئی از جذاب‌ترین و قدرتمندترین آثار تاریخ هنر هستند و رابطه این قوم را با آن سرزمین و آنچه که آنها به عنوان “رویاپردازی” یاد می‌کنند توصیف می‌کند ( مجموعه‌ای از داستان‌هایی است که سینه به سینه و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند و پیدایش تمدن های بشر را از طریق بدن، آهنگ، رقص، نقاشی روی شن یا نقاشی روی سنگ یا پوست بیان می کنند/م.)

هومو ساپین های اولیه نیز با اکر تصویرسازی می کردند. اولین خطوط ساخته شده توسط انسان یک هشتگ قرمز روی پوسته سنگ کوچک است که مربوط به حدود ۷۳۰۰۰ سال پیش است. با این حال، قدیمی ترین نقاشی تصویری از یک جانور گاو مانند است که با اکر روی دیوار غاری در بورنئو، اندونزی، به حدود ۴۰.۰۰۰ سال پیش خلق شده است. پس از آن، نقاشی‌های اُکر گسترش بیشتری یافت و به آفریقا، اروپا، خاورمیانه، آسیای جنوب شرقی، روسیه و استرالیا رسید . نمونه ی این نقاشی ها را می توان در غار “آلتامیرا” و “ال کاستیلو” در اسپانیا، غار لاسکو، کاسکور و شووه در فرانسه و موارد دیگر مشاهده نمود.

هنگامی که مردم از روی پل خشکی تنگه برینگ از سیبری و شرق آسیا به قاره آمریکا عبور کردند، آن مردم نیز از اکر استفاده کردند، همانطور که در مردگان پوشیده از اکر در آلاسکا به حدود ۱۱۵۰۰ سال پیش مشاهده می گردد. پس قرمزاکر بعنوان رنگدانه ای شناخته شده است که برای تزئین بدن یا استخوان ها در آیین های تدفین در دوران پارینه سنگی هزاران سال قبل از میلاد استفاده می شده است.

یافتن دفینه های پوشیده از اکر نسبتاً رایج است. پتیت گفت که احتمالاً اکر به لباس متوفی رنگ داده است، اما با پوسیدگی لباس، اکر قبر و استخوان ها را قرمز می کند. یکی از این گورها شامل بانوی سرخ معروف “پاویلند” در جنوب ولز در انگلستان است که در واقع محل دفن مرد جوانی است که در دوران پارینه سنگی در حدود ۳۳۰۰۰ سال پیش می زیسته است. پتیت گفت، اما زمانی که این دفن در سال ۱۸۲۳ پیدا شد، باستان شناسان فکر کردند که این قبر قرمز رنگ شده باید حاوی بقایای نوعی زن ناشایست و قرمز رنگ باشد!

ساکنان ماقبل تاریخ ممکن است کشف کرده باشند که بر خلاف رنگ های رنگی که از منابع حیوانی و گیاهی به دست می آید (که دیگر اثری از آنها باقی نمانده است)، ​​رنگ ناشی از رسوبات اکسید آهن در زمین با تغییر محیط محو نمی شود. به همین دلیل، تخمین زده می شود که مردان برای حفظ ذخایر ثابت رنگدانه قرمز، سفرهای طولانی و دوری را طی می کردند. شواهد استفاده از  قرمز اکر در طول قرن‌ها و با توسعه تمدن‌ها ادامه یافت و در سراسر اروپا، خاورمیانه، آسیای جنوب شرقی، روسیه و استرالیا دیده می شد.

در مصر باستان، قرمز اکر در جشن ها به عنوان نماد زندگی و پیروزی و در نقاشی ها بیشتر برای به تصویر کشیدن پوست مردان استفاده می‌شد. همچنین نقش فرهنگی برجسته ای ایفا می کرد. مثلاً به عنوان اولین شکل لوازم آرایشی توسط زنان استفاده می شد. آنها از این رنگدانه برای رنگ کردن لب‌ها و گونه‌های خود استفاده می‌کردند، و به برخی از تداعی‌های جنسی اولیه که قرار بود با رنگ قرمز همراه شود، اشاره می‌نمودند . آنها همچنین از خواص درمانی آن استفاده کردند و از قرمز اکر به عنوان مرهم دارویی برای مشکلات روده و چشم استفاده کردند.

نقاشان رومی از اکر با کیفیت‌های مختلف استفاده می نمودندکه پلینی نام عمومی “روبریکا” را به آن می‌دهد. قرمز اکر اغلب به عنوان لایه زیرین برای سینابار استفاده می شد. گاهی از زرد اکر گرفته می‌شد که آن را حرارت می‌دادند و با توجه به دما به رنگ‌های نارنجی، قرمز، بنفش یا قهوه‌ای تبدیل می‌شد. اما رنگدانه قرمز همچنین می توانست از هماتیت طبیعی یا سایر انواع سنگ های معدنی قرمز غنی از اکسید آهن باشد. ارزشمندترین آنها از منطقه سینوپ Sinope، یک شهر معدنی آسیایی در سواحل دریای شمال وارد می شد. برای همین نام شهر به رنگدانه “سینوپیس” یا “سینوپیا” داده شد. هزینه آن به دلیل سفر طولانی دریایی به بنادر اصلی غرب روم بالا بود.

منبع معدنی مهم دیگری را می‌توان در شهر “سیه‌نا”ی،  توسکانی یافت، که در آثار نقاشی شده با تمپرا و تخم مرغ  توسط دوچیو – از مکتب سینه –در اوایل رنسانس و بعدها، نقاش معروف میکل آنژ، برای مطالعاتش برای کلیسای سیستین و نقاشی “پرتره مردی با گچ قرمز” اثر لئوناردو داوینچی در دوران رنسانس متعالی بکار رفت.

اکر به عنوان رنگدانه در سراسر دوران باستان مورد استفاده قرار می گرفت و حتی توسط هنرمندان در قرون وسطی و رنسانس و همچنین در دوران مدرن استفاده می شد. رنگ سرخ با قدرت و شجاعت همراه بود، در حالی که سربازان رومی تونیک قرمز می پوشیدند و بدن خود را کاملاً قرمز رنگ می کردند تا پیروزی هایی را جشن بگیرند که می جنگیدند و پیروز می شدند.

در زمانی که ادبیات کتاب مقدس و نمادگرایی بیشتر تولیدات هنری را نشان می‌داد، طراحی‌ها، نقاشی‌ها و پارچه‌هایی ظاهر می‌شد، در حالی که این سایه خاکی قرمز به ارتباط خود با باروری و طبیعت ادامه داد. ایتالیا سایه های مختلفی از خاک سرخ را تولید کرد که به رنگدانه ها و مداد رنگی تبدیل می شد و منجر به برخی از مهمترین آثار در تاریخ هنر شد. این رنگدانه سیه نا نام داشت که از تپه های سیه نا توسکانی استخراج می شد. این رنگدانه گرمتر و درخشانتر و علاوه بر هماتیت حاوی مقادیری اکسید منگنز بود. با حرارت سیه نا و آمبر آنها کم آب می شوند و مقداری از لیمونیت آنها به هماتیت (اکسیدآهن) تبدیل می شود و رنگ های مایل به قرمز بیشتری به آنها می دهد که به آن برنت سیه نا و برنت آمبر می گویند.

استفاده از برنت سیه نا و آمبر بسیار رایج بود چرا که در ترکیب با رنگدانه های دیگر خوب عمل می کردند و مقاومت زیادی داشتند. اینها شامل نقاشی های لئوناردو داوینچی و میکل آنژ بر روی کاغذ است که اغلب چهره ها، حیوانات و گیاهان را با جزئیات عالی به تصویر می کشد. در طول عصر طلایی هلند، قرمزهای خاکی نیز برجسته بودند. یوهانس ورمیر روی زمینی از قرمز اکر رنگ می‌کشید تا به تمام صحنه‌های آرام خود گرمای زیربنایی بدهد، در حالی که “رامبراند ون راین” نقاش دوره طلایی هلند،کشف کرد که چگونه این رنگدانه می‌تواند صحنه‌های گرم و درخشان ایجاد کند.

در زمان‌های اخیر، سایه‌های طبیعی قرمز اکر تا حد زیادی با اکسیدهای قرمز ساخته‌شده مصنوعی جایگزین شده‌اند که تولید آنها بسیار آسان‌تر است. اما برای کسانی که به دنبال آن هستند، هنوز هم امکان خرید رنگ‌ها و رنگدانه‌های ساخته شده از این ماده معدنی خام، رنگی حیاتی وجود دارد، زیرا این رنگ عمیقاً در ماهیت تاریخ و بقای ما در هم تنیده شده است.

نمادگرایی و کاربرد قرمز اکر

به عنوان یک رنگدانه قرمز روشن، این امکان وجود دارد که مردم باستان اکر را نمادی از زندگی می دانستند، تا حدی به این دلیل که رنگ خون، به ویژه خون قاعدگی قرمز تیره است. پتیت می‌گوید: «برخی از جوامع معمولاً رنگ قرمز و در نتیجه اکر را با خلقت، زندگی و باروری مرتبط می‌دانند. (با این حال، همه موافق نیستند.) علاوه بر این، قرمز رنگ قابل توجهی است که به راحتی قابل مشاهده است، به خصوص در محیط های کم نور غار.

به غیر از استفاده به عنوان رنگ، اکر کاربردهای زیادی داشت. آوریل ناول باستان شناس پارینه سنگی و استاد و رئیس دپارتمان مردم شناسی دانشگاه ویکتوریا در کانادا می گوید که مردم از آن برای برنزه کردن پوست، به عنوان دافع پشه، برای محافظت در برابر آفتاب یا سرما، برای اهداف دارویی، برای استفاده در استخراج یا فرآوری گیاهان، و به عنوان چسب، مانند اتصال دسته ها به ابزارهای سنگی استفاده می کردند. همچنین در هنر، “شواهدی وجود دارد که مردمان اولیه رنگ های خاصی را ترجیح می دادند.”

به عنوان مثال، در  منطقه غزه در فلسطین، باستان شناسان ۸۴ توده اکر را بر روی لایه هایی پیدا کرده اند که قدمت آن بین ۱۰۰.۰۰۰ تا ۹۰.۰۰۰ سال پیش است. او گفت که بیشتر این توده ها قرمز هستند، اگرچه اکر زرد و قهوه ای نیز در این منطقه یافت شده است. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مردم باستان اکر را گرم می‌کردند تا قرمز شود. طبق تحقیقات فرانچسکو دیاریکو، استاد باستان شناسی در دانشگاه بوردو در فرانسه، این ممکن است به این معنی باشد که انسان های اولیه درک اولیه ای از خواص شیمیایی اکر داشتند.

ناول گفت: با جمع‌آوری این یافته‌ها، «به نظر من، این امکان وجود دارد که در ابتدا از اکر برای اهدافی پیش پا افتاده استفاده می‌شد، اما با گذشت زمان، ابعادی نمادین به خود گرفت». “من فکر می کنم شواهد مربوط به عملیات حرارتی و انتخاب رنگ ترجیحی و افزودن “درخشش” به برخی از این رنگدانه، و همچنین گنجاندن مقادیر زیادی اکر در تدفین ها (در برخی زمان ها و مکان ها) به ما نشان می دهد که رنگ(های) پر جنب و جوش اکر برای مردمان پارینه سنگی متاخر برجستگی بصری داشت.”بعلاوه اینکه نمی توان گفت که اکر سمبل قاعدگی است یا خیر، زیرا هیچ مدرکی برای آن وجود ندارد.

نتیجه این است که احتمالاً استفاده از اکر روشی ساده برای علامت‌گذاری یک جسد (زنده یا مرده) و اطلاعات مربوط به عضویت در گروه یا وضعیت یا متغیرهای دیگر را نشان می داد که به راحتی و با قیمت ارزان در دسترس بود. همچنین می توانست نشانه بازگشت به زمین یا تولد دوباره و زندگی پس از مرگ باشد. جنگجویان در بسیاری از قبایل نیز اسلحه ها، اشیاء، حیوانات و درختان را با رنگ قرمز پوشانده بودند و معتقد بودند که این کار به آنها قدرت های جادویی و ماوراء طبیعی می دهد. این واقعیت که اکر به راحتی لکه می‌شود و برای مدت طولانی دوام می‌آورد (و به خوبی با رنگ مخلوط می‌شود) احتمالاً دلایل دیگری برای استفاده زیاد از آن است..

قرمز اکر  در دنیای هنر

از آنجا که اکر یک ماده معدنی است شسته یا پوسیده نمی شود و به آن اجازه می دهد در طول اعصار باقی بماند. همچنین همواره در دسترس باشد. آوریل ناول می گوید: «اکر رنگی پر جنب و جوش است و توانایی چسبیدن به سطوح مختلف را داراست بنابر این یک رنگ ایده آل برای انسان در طول تاریخ بوده است.» وقتی این ماده را در دست می گیرید متوجه می شوید که دستتان رنگ می گیرد. آن را می توان با پودر نمودن و مخلوط با آب، بزاق یا سفیده تخم مرغ به رنگ تبدیل کرد.

پس از اختراع نقاشی رنگ روغن توسط یان ون ایک در دوران طلایی هلند یا رنسانس فلاندری، پالت نقاشان هنوز به حدود ۱۵ رنگ محدود بود، اما رنگدانه ها شروع به در دسترس شدن گسترده تر کردند. در زمان رامبراند، در قرن هفدهم، رنگدانه ها در آسیاب ها آسیاب می شدند. سنگ‌های بزرگ که توسط آسیاب‌های بادی نیرو می‌گرفتند، اکر و سایر مواد معدنی را خرد می‌کردند تا با روغن بذر کتان مخلوط شوند و رنگ‌هایی را برای پالت رامبراند فراهم ‌کنند. او از قرمز اکر برای خلق صحنه های گرم و درخشانی که به آن شهرت دارد استفاده کرد.

کمتر رنگی وجود دارد که بتوان منشأ آنها را به این شکل به ابتدای زمان ردیابی کرد و کمتر رنگی وجود دارد که در پالت یک هنرمند تا این حد فراگیر و با کاربردهای بسیار زیاد باشد. امروزه، هنرمندان بومی همچنان به استفاده از قرمز اکر ادامه می‌دهند و تصادفی نیست که شورای هنر استرالیا هر سال جایزه قرمز اُکر را به‌عنوان قدردانی از دستاوردهای یک عمر خود به هنرمند برجسته بومی استرالیا اهدا می‌کند. این یکی از دو دسته‌ای است که در جوایز ملی هنرهای بومی اعطا می‌شود، جایزه دیگر جایزه رویایی است، در یک سنت نقاشی که برای ۶۰.۰۰۰ سال از قرمز اکر استفاده می‌کرده است و امروزه با اکتشافات بیشتر باستان‌شناسان ادامه دارد.

قرمز اکر در نقاشی ورمیر

یوهانس ورمیر  نقاش هلندی گهگاه از قرمز اکر برای رنگ آمیزی زمینه بوم هایش استفاده می کرد. قرمز اکربه طور گسترده در برخی از نقاشی های او به عنوان رنگدانه اصلی برای آجرکاری قرمز نمای ساختمان ها استفاده می شد. برای عمق بخشیدن و تشدید قرمز اکر مقدار کمی از مدر لیک madder lake  (روناس) به آن اضافه می نمود. او ابتدا یک لایه رنگ قرمز متشکل از قرمز اکردر کل ناحیه ای که آجرها ظاهر می شدند، اعمال می نمود. پس از آن روناس یا آمبر را در قسمت های مختلف برای شکستن یکنواختی رنگ استفاده می نمود. پس از خشک شدن این لایه، از یک قلم مو بسیار ظریف برای رنگ آمیزی نوارهای ملات در سایه های مختلف خاکستری استفاده می نمود. اینجا و آنجا چند آجر تک با تن روشن‌تری از قرمز برجسته می‌شدند.

او همچنین از قرمز اکر در ابرهای با رنگ خاکستری ظریف نیز استفاده می نماید . مقدار کمی آبی اسمالت و قرمز اکردر قسمت‌های تقریباً مساوی با سفید سربی مخلوط می شد تا خاکستری روشنی ایجاد شود که در آن نه رنگ مایل به آبی و نه رنگ صورتی قرمز اکرغالب است. با این حال، تن حاصل، زنده تر از مخلوط معمولی سفید و سیاه ذغالی است که در برابر آسمان آبی ملایم می لرزد.

ورمیر همچنین از قرمز اکر در تکنیک پیچیده‌تری برای ارائه کاشی‌های قرمز رنگ کف در نقاشی “لیوان شراب” استفاده کرد . ابتدا هر کاشی با مخلوطی از قرمز اکر و سفید سربی مدلسازی شد. پس از خشک شدن، یک لعاب نازک قهوه‌ای مایل به قرمز (شاید آمبر یا قرمز اکر) برای تیره‌کردن رنگ و برای انتقال شفافیت کاشی‌های سرامیکی استفاده می‌شد.

نمونه ای از استفاده هنرمندان:

دیوار پشت پرده و زن (Nr1) با ترکیبی از  قرمز اکر و سفید سربی رنگ آمیزی شده است .

رنگدانه مصنوعی

ماده معدنی طبیعی قرمز اکر  به منظور جداسازی از ماسه و سایر ناخالصی ها شسته می شود.  ماده ته نشین حاصل خشک شده و برای تولید رنگدانه، آسیاب و الک می شود. هنرمندانی مانند میکل آنژ، رامبراند و آنتوان واتو از این رسانه برای تولید برخی از جذاب ترین نقاشی ها در جهان امروز استفاده کردند. در قرن هجدهم، رنگدانه‌های اکسید آهن قرمز مصنوعی در یک محیط آزمایشگاهی ساخته می‌شدند. این رنگدانه‌ها که  قرمز مارس نامیده می‌شوند، تمام خواص از جمله دوام و ماندگاری مشابه طبیعی خود را دارند.

ویژگی رنگدانه

قرمز اکر یک رنگ ملایم و بسیار مات است که روغن زیادی را به خود جذب می کند. این رنگ در ترکیب با رنگ های دیگر خیلی خوب عمل می کند برای همین در پالت رنگی هنرمندان از قرون وسطی تا امروز استفاده شده است. امروزه اکسیدهای آهن قرمز جایگزین قرمز اکر طبیعی می شوند، مانند رنگدانه های مصنوعی ساخته شده از سنگ آهن یا مواد زائد صنایع شیمیایی ، هر چند که ارتباط نزدیکی با خاک های قرمز دارند و خواص بسیار مشابهی دارند. با این حال، این رنگ ها، اگر خیلی ریز در روغن آسیاب شوند، تمایل به پس دادن رنگ دارند.

اکسیدهای آهن در دماهای بالا پایدار هستند اما در برابر اسیدها مقاوم نیستند. بنابر این رنگدانه قرمز اکر کاملاً پایدار است همانطور که توسط نقاشی های غار نشان داده شده است که هنوز پس از هزاران سال در شرایط عالی قرار دارد.

این رنگدانه‌های دائمی که از دوران ماقبل تاریخ و در طول تاریخ استفاده شده اند را می‌توان با خیال راحت با رنگدانه‌های دیگر مخلوط کرد. اکرها از نظر شفافیت بسیار متفاوت هستند. برخی از آنها کاملاً مات هستند، در حالی که برخی دیگر مانند برنت سیه نا شفاف بوده و برای استفاده به عنوان لعاب کاری ارزشمند هستند.

انتخاب رنگ ها برای نقاشی

منابع:

https://www.winsornewton.com/na/articles/colours/
spotlight-on-red-ochre/

Ochre: The world’s first red paint:By Laura Geggel

published November 21, 2018

http://www.essentialvermeer.com/palette/

palette_red_ocher.html

Red: The History of a Color-Michel Pastoureau

https://colourlex.com/project/red-ochre/